Diamantslijper

Stenen slijpen

Hij dertig jaar stenen slijpen, ik groentje die alles nog moest leren. Ik vond alles prachtig aan mijn eerste baan, hij verorberde altijd zwijgend z’n lunchboterhammetjes. Geen lach kon er af. Op een dag durfde ik te vragen wat er was. Hij zuchtte hartgrondig. ‘Jochie, die k*** diamanten komen me strot uit.’ Hap, slik, stilte. Ik zal iets gezegd als: maar dan ga je toch wat anders doen? Z’n droeve oogopslag vergeet ik nooit. ‘Ik ken toch niks anders? En wat denk je dat dat huis kost?’

Wijze raad

Verhaaltje uit, nu wijze raad. Geniet van je baan, je salaris, je bezittingen, maar zet áltijd wat geld opzij. Waarom?
Opdat je nooit in de situatie terecht komt dat je werk geen voldoening meer geeft, maar je wel door móet. Spaar voor een vervolgopleiding, een carrièreswitch waarin je misschien wat minder verdient, of een sabbatical waarin je uitvindt waarvan je wél gelukkig wordt. Want: werk moet geluk geven. Gevangen zitten in een baan maakt niemand gelukkig.
Daarom, dus.

Pensioen

Kees kwam ik jaren later, na z’n pensioen, nog eens tegen op een terras. Vastberaden hanteerde hij een grote pils. Een man die besloten had om eindelijk van het leven te gaan genieten. Een ferme slok ging naar binnen, gevolgd door een starend mijmeren. k*** diamanten’ mompelde hij.